Pierwsze od 30 lat susły moręgowane pojawią się w okolicy Opola: artykuł nr 1017
2005-07-25 13:18:55 Zoologia
Po ponad 30-letniej nieobecności w Polsce, w Kamieniu Śląskim niedaleko Opola pojawią się pierwsze susły moręgowane. 25 lipca w miejscu, gdzie te niewielkie gryzonie widziane były po raz ostatni, wypuszczono na wolność pierwszą partię susłów z grupy hodowanej na terenie Poznańskiego Ogrodu Zoologicznego.
Zwierzęta, wypuszczono do specjalnych wolier (wybiegów) aklimatyzacyjnych. Po
paru tygodniach, gdy susły przyzwyczają się do nowego otoczenia, woliery zostaną
rozebrane. Łącznie w dwóch etapach planowane jest przeniesienie z ZOO do
naturalnego środowiska około 60 susłów – informuje prezes Polskiego Towarzystwa
Ochrony Przyrody „Salamandra″ Andrzej Kepel.
Susły moręgowane, małe ssaki z gatunku wiewiórkowatych, wymarły w naszym kraju
na przełomie lat 70. i 80. W ubiegłym roku PTOP „Salamandra″ rozpoczęło
realizację programu przywracania susła moręgowanego rodzimej faunie. Program
potrwa co najmniej 10 lat.
„W realizacji programu pomaga nam Poznański Ogród Zoologiczny oraz
Stowarzyszenie na Rzecz Ochrony Przyrody Stobrawskiego Parku Krajobrazowego
BIOS. Współpracujemy także z przyrodnikami i ogrodami zoologicznymi z Węgier,
Czech i Austrii, którzy pomagają w zdobyciu susłów do hodowli″ – mówi prezes
PTOP „Salamandra″.
W drugiej połowie ubiegłego roku do poznańskiego ZOO przywieziono ze Szwajcarii
i Węgier kilkadziesiąt susłów moręgowanych. W głębokich norach przespały długą
zimę, a wiosną rozpoczęły okres godowy. W połowie czerwca na powierzchni zaczęły
pokazywać się młode susełki.
Ciężar ciała susła moręgowanego dochodzi do 240–340 gramów. Ma on puszysty ogon,
krótkie nóżki, uszy ukryte w futerku i duże, ciemne, bardzo wyraziste oczy.
Charakterystyczną cechą susła - która różni go od wiewiórki i świstaka - są
silnie rozwinięte worki policzkowe. Zwierzęta te mają ubarwienie żółtawoszare
(grzbiet i boki) z gęsto ułożonymi, nieregularnymi brązowo–szarymi prążkami.
Susły mieszkają w głębokich norach i tworzą duże kolonie. Zamieszkują nizinne i
wyżynne tereny otwarte, zwłaszcza ugory, suche, często kamieniste łąki,
pastwiska, skarpy i nasłonecznione pagórki. Spotyka się je także na drogach i
miedzach śródpolnych. Unikają lasów i terenów wilgotnych.
W Polsce występowały niegdyś dwa gatunki susłów: suseł moręgowany, który wyginął
całkowicie, i suseł perełkowany, którego resztki populacji utrzymują się jeszcze
na lotnisku w Świdniku oraz na kilku stanowiskach na Lubelszczyźnie. Jednak
susłów perełkowanych jest coraz mniej i – zdaniem prezesa PTOP „Salamandra″ –
nie wiadomo, czy uda się je uratować.
Główną przyczyną wymarcia susła moręgowanego w Polsce była likwidacja dużych
obszarów pastwisk i ugorów, a także likwidacja korytarzy ekologicznych.
Umożliwiały one susłom przemieszczanie się na większe odległości w celu
poszukania nowych, dogodnych do życia siedlisk.
Program reintrodukcji tego gatunku w Polsce jest wspierany przez Program Małych
Grantów Funduszu na rzecz Globalnego Środowiska UNDP oraz Fundację EkoFundusz.
JES
Dzięki uprzejmości: PAP
Nauka w Polsce