Krewniacy nornicy rudej: artykuł nr 1574
2005-11-20 13:00:05 Zoologia
Małe gryzonie o krótkich nóżkach, dłuższym ogonie i sierści w różnych odcieniach szarości wielu ludziom wydają się takie same. Nornica ruda Clethrionomys glareolus nazywana jest popularnie myszą, tak samo jak jej liczni krewniacy - mówi dr hab. Małgorzata Kruczek z krakowskiego Instytutu Nauk o Środowisku UJ. Mysz leśna Apodemus flavicolis, mysz polna Apodemus agrarius, mysz domowa Mus musculus, mysz zaroślowa Apodemus sylvaticus, nornik bury Microtus agrestis lub nornik zwyczajny Microtus arvalis, częściej zwany polnikiem.
Nornica ruda, od strony grzbietowej ubarwiona szaro z odcieniem rudawym, z
szarymi bokami i brzuchem oraz dwubarwnym ogonem to jeden z najpospolitszych
euroazjatyckich ssaków żyjących na wolności. Odżywia się głównie zielonymi
częściami roślin, czasem też nasionami, owocami, grzybami, a nawet
bezkręgowcami. Jest oportunistą - jada przede wszystkim tym, czego w danym
okresie jest w jej środowisku najwięcej.
Przeciętna nornica jada około 25 g świeżej zieleniny (lub 5 g paszy treściwej),
co daje około 15 kcal/dobę. Bez pokarmu może przeżyć około pięciu dni. Ciężarne
samice zjadają więcej bezkręgowców niż inne. W przypadku pokarmowego niedostatku
zdarzają się nawet przypadki wchłanianie zarodków przez organizm ciężarnej
nornicy.
"Rozpoznawanie osobników spokrewnionych przez samice nornicy rudej" to temat
wykładu dr hab. Małgorzaty Kruczek, wygłoszonego w czwartek 17 listopada w
krakowskim Instytucie Nauk o Środowisku przy ul. Gronostajowej 7. Instytut
zaprasza na czwrtkowe seminaria o charakterze popularno – naukowym, kierowane
zarówno do osób związanych z instytutem, jak wszystkich gości zainteresowanych
przyrodą.
Dzięki uprzejmości:
PAP – Nauka w Polsce, Marta Stankiewicz