Społeczeństwo obywatelskie wobec Konferencji Klimatycznej ONZ


Społeczeństwo obywatelskie wobec Konferencji Klimatycznej ONZ: artykuł nr 6015

2008-12-06 21:23:00 Ekologia

Na całym świecie 6 grudnia jest dniem akcji na rzecz klimatu. Ponieważ w tym roku właśnie w Poznaniu toczą się międzynarodowe negocjacje klimatyczne, wydarzenia w tym mieście są szczególnie istotne. Ekologiczne organizacje pozarządowe zrzeszone w ramach Koalicji Klimatycznej, we współpracy z Sekcją Rowerzystów Miejskich z Poznania, organizują w tym dniu przejazd „Rowery dla Klimatu”. Promując rower jako zrównoważony środek transportu, jednocześnie zwracają uwagę delegatów na COP14 na fakt, że musimy podjąć zdecydowane wysiłki na rzecz powstrzymania globalnego ocieplenia.

Koalicja Klimatyczna z zadowoleniem przyjęła deklarację Pana Ministra Macieja Nowickiego, Prezydenta COP14, że Polska ma możliwość redukcji emisji gazów cieplarnianych o 30% w 2020 roku w porównaniu z rokiem 1990. Jest to istotna zmiana stanowiska prezentowanego dotychczas przez Rząd, według którego maksymalna wielkość redukcji, jaką może osiągnąć nasz kraj to 20%.

Jak stwierdził Zbigniew Karaczun, ekspert Koalicji Klimatycznej „Koalicji Klimatyczna, jak i inne organizacje pozarządowe współpracujące w ramach sieci Climate Action Network uznają, że dla zatrzymania procesu globalnego ocieplenia niezbędne jest osiągnięcie w 2020 roku 40% redukcji emisji z krajów Aneksu I. Propozycja Polski to krok w dobrym kierunku”.

Wyrażając zadowolenie z określenia przez prof. Nowickiego nowego, ambitnego celu polskiej polityki klimatycznej, przedstawiciele Koalicji Klimatycznej wskazują, że brak publicznego przedstawienia tego celu przez Premiera RP Donalda Tuska w pierwszym dniu obrad był dla naszego kraju straconą okazją. Zdaniem Urszuli Stefanowicz, koordynatora Sekretariatu Koalicji Klimatycznej „...gdyby w pierwszym dniu Konferencji Pan Premier Tusk przedstawił ten cel, to przykład dany przez Polskę pozostałym delegacjom stanowiłby pozytywne przesłanie dla budowania porozumienia w Poznaniu. Polska na pewno nie otrzymałaby wtedy anty-nagrody Skamieliny Dnia”.

Takie pozytywne przesłanie jest niezwykle potrzebne, gdyż większość negocjacji toczonych w trakcie COP14/MOP4 utknęła w martwym punkcie. Państwa „okopały” się na swoich stanowiskach i  brakuje postępu niemal w każdej dziedzinie. Główne rozbieżności dotyczą nie tylko określenia wielkości redukcji emisji, jaka powinna być osiągnięta przez kraje rozwinięte w 2020 roku, ale także wizji ładu klimatycznego w perspektywie 2050 roku oraz zasad wspierania i działania Funduszu Adaptacyjnego. W tym ostatnim obszarze, priorytetowym dla polskiej prezydencji COP/MOP, istnieją dwie zasadnicze rozbieżności w stanowiskach państw rozwiniętych i rozwijających się: z jakich funduszy ma być finansowany Fundusz i jaka instytucja ma nim kierować. Zdaniem krajów rozwijających się Fundusz powinien być wspierany z 2% odpisu z transakcji zawieranych w ramach wszystkich 3 Mechanizmów Elastyczności z Kioto: mechanizmu czystego rozwoju (Clean Development Mechanism, CDM), wspólnych wdrożeń (Joint Implementation, JI) i międzynarodowego handlu emisjami (Emmision Trading Scheme, ETS). Obciążeniu tych dwóch ostatnich instrumentów odpisem na Fundusz sprzeciwiają się kraje rozwinięte. Uznają one ponadto, że Fundusz powinien być administrowany przez Światowy Fundusz na rzecz Środowiska (Global Environment Facility, GEF). Na to rozwiązanie z kolei nie zgadzają się przedstawiciele państw rozwijających się, które preferują stworzenie specjalnej instytucji w ramach Sekretariatu UNFCCC.   

Jedną z przyczyn braku postępu negocjacji w Poznaniu jest niewystarczająco aktywna  postawa Unii Europejskiej i przekonanie, że większość spraw może zostać rozstrzygnięta nie w Poznaniu, ale na COP15 w Kopenhadze. Zbigniew Karaczun z Koalicji Klimatycznej stwierdza zdecydowanie, że jest to błąd. „Pozostawienie zbyt wielu rozbieżności pomiędzy Stronami Konwencji po COP14 może spowodować, że w Kopenhadze nie będzie możliwe osiągnięcie satysfakcjonującego porozumienia. Sukces Kopenhagi jest uzależniony od sukcesu Konferencji Klimatycznej w Poznaniu. Teraz to na nim przede wszystkim powinno zależeć wszystkim stronom negocjacji”.

Koalicja Klimatyczna ma nadzieję, że akcje organizowane przez organizacje pozarządowe 6 grudnia w Poznaniu przypomną delegatom, jak wielka odpowiedzialność na nich spoczywa i skłoni ich do przerwania impasu negocjacji.

Koalicja Klimatyczna jest porozumieniem organizacji pozarządowych działających na rzecz ochrony globalnego klimatu. Została utworzona 22 czerwca 2002 roku, podczas konferencji „Zatrzymać globalne ocieplenie” w Kazimierzu Dolnym.

Celem Koalicji Klimatycznej jest inicjowanie i wspieranie działań na rzecz ustanowienia i realizacji aktywnej polityki klimatycznej w naszym kraju oraz monitorowanie jej wdrażania.
Misja Koalicji zawiera się z stwierdzeniu, że:
„aktywna polityka klimatyczna i dalsze obniżanie emisji gazów szklarniowych w Polsce jest środkiem do równoległego wzmacniania gospodarki lokalnej, tworzenia zielonych miejsc pracy i wzrostu globalnej odpowiedzialności każdego z nas.”

Koalicja Klimatyczna

Następna strona

Poprzednia strona

Wybrane wiadomości z ekologii